“ออง ซาน ซู จี” เธอคือ ระเบิดเวลา

ในที่สุดศาลพม่าก็ตัดสินคดีให้นางออง ซาน ซูจี ผู้นำพรรคฝ่ายค้านในพม่า วัย 64 ปี ต้องโทษถูกกักขังในบ้านของตัวเองนาน 18 เดือน ฐานที่ปล่อยให้นายจอห์น ยิตตอว์ ชายชาวสหรัฐ ว่ายน้ำข้ามทะเลสาบอินเลย์ เข้าไปหานางซูจี ถึงบ้านพัก เมื่อเดือนพฤษภาคม ที่ผ่านมา

ขณะที่กลุ่มผู้สนับสนุนนางซูจี ระบุว่า การตัดสินเช่นนี้เพราะรัฐบาลทหารพม่าต้องการกีดกันนางซูจี ออกจากการเลือกตั้งทั่วไป ที่จะมีขึ้นในปีหน้า

นี่คือ ชะตากรรมของนาง
ที่ฟันธงได้ว่า รัฐบาลทหารพม่า จะไม่ยอมปล่อยให้นางลอยนวล
นั่นเพราะนาง คือ ระเบิดเวลา ของระบอบเผด็จการทหาร
ทันทีที่ปล่อยนาง ย่อมหมายถึง การถอดสลัก ของระบอบประชาธิปไตย ที่ถูดอัดอั้นมาช้านาน
นานเท่ากับที่นางถูกกักอิสรภาพ

ซูจี ในวัย 64 ปี นับไปอีก 10 ปีจากนี้ หากนางยังมีลมหายใจ ก็จะมีอายุ 74 ปี ถามว่านางจะมีพลังวังชาสำหรับการใด เพื่อประชาธิปไตย นี่อาจจะเป็นมุมคิดของผู้นำเผด็จการพม่า ที่นำไปสู่การกักขัง หน่วงเหนี่ยว ผู้หญิงร่างเล็ก หัวใจใหญ่

หากมีใครถามฉันว่า ถ้าคุณจะยกย่องใครสักคน “ใคร” คือ คนแรกสุดที่คุณนึกถึง ฉันคงตอบว่า...อองซาน ซู จี
แม่ดอกไม้เหล็ก ของฉัน





สิ่งที่น่าคิดตามมาจากกรณีของนางซูจี นั่นคือ เกิดอะไรขึ้นกับประชาชนของประเทศนี้ พวกเขาถวิลหาประชาธิปไตยกันจริงหรือ ?
เหตุใด การเรียกร้องประชาธิปไตย จึงให้ “หญิงร่างเล็ก” ผู้นี้ออกหน้ารับผลกระทบอยู่ร่ำไป ราวกับว่าเมื่อขาดนางแล้ว อย่าหวังว่า ประชาธิปไตย“เต็มใบ”ในดินแดนแห่งนี้จะบังเกิด
รัฐบาลเผด็จการทหารพม่า คิดเช่นนั้นหรือไม่
จึงท้าทายประชาชนของตนเอง ด้วยการยอมอ่อนข้อให้มีการเลือกตั้งทั่วไป ในปีหน้า แต่กลับไม่ยินดีที่นางซูจีจะเข้าไปมีส่วนร่วม
ขณะที่การเรียกร้องประชาธิปไตย เรากลับได้ยินเสียงจากเพื่อนร่วมโลก ที่ดังก้องกลบเสียงคนในชาติเดียวกับนาง

ใครคือตัวตาย ตัวแทน ของนาง ในดินแดนปากแม่น้ำอิรวดี แห่งนี้

เราขอเรียกร้อง ความกล้าหาญ จากคนพม่าต่อการจัดการปัญหาประชาธิปไตยในประเทศของตัวเอง
เราขอเรียกร้อง “ใครอีกหลายๆคน” ที่จะก้าวขึ้นมาเป็น ผู้นำที่กล้าหาญ ผู้นำนอมินี แทนนางให้เต็มเมือง

นั่นคือการปลดปล่อยที่แท้จริง
ไม่เพียงปลดปล่อยนาง

แต่คือการปลดปล่อยพันธนาการความคิด ต่อ ประชาธิปไตย ของคนพม่า ต่างหาก